Përfshijnë moshat që në vitin e parë të jetës deri në 14 vjeç. Programet dhe objektivat e trajtimit orientohen në bazë të diagnozës apo problematikave që manifeston fëmija.

Mund të lidhen me: Problemet e të folurit, komunikimin, përqëndrimin, të kuptuarit, gëlltitjen, përtypjen, zërin, të ecjes apo përdorimin e gjymtyrëve, të vonesave apo çrregullimeve të ndryshme të neurozhvillimit. Ndërhyrja e hershme është një nga elementët kyç që suporton prognozën ( mbarëvajtjen) e trajtimit dhe ritmin e rikuperimit te fëmijës.

Rëndësi të vecantë ka gjithashtu suportimi i zhvillimit nga ambjenti në të cilin fëmija ekspozohet dhe nga personat të cilët janë në kontakt të vazhdueshëm me të. E gjithë kjo për të nxjerrë në pah potencialin maksimal që fëmija posedon.

Kontakti i vazhdueshëm mjek – prind është i nevojshëm për monitorimin e zhvillimit dhe të reagimit të fëmijës ndaj terapisë si dhe për të qënë koherent ndaj implementimit të objektivave të reja ne programet terapeutike.